Dostum, insan ömrünün en güzel yılları ne biliyor musun? Çocukluk yıllarımız! Büyük düşüncelerin yerini büyülü ve masalsı bir dünyanın içinde büyük hayallerin süslediği yıllar…
River Raid adlı atari oyunu.
Çoğu zaman gözlerimi kapatır ve uzananildiğim en uzak ana kadar anılarımı kafamda canlandırmaya çalışırım. Tüm çocukluk arkadaşlarım davetlidir bu hayali resmî törene. Beni bugünkü ben yapan ailem, öğretmenlerim, çocukluk arkadaşlarım, ölenler, yaşayanlar, benim için artık ölenler ya da öldükleri halde hala benim içimde yaşayanlar…
Herkesin bir süper kahramanı vardır çocukluk yıllarında. Benimkisi şimdi ikisi de hayatta olmayan babam ve abimdi. Abimi çok fazla tanımadım. Babam, sağ-sol olaylarına karışmasın, vaktini evde geçirsin diye Saba marka tüplü bir televizyon almıştı. Abim öldüğünde ise yas için yıllar boyunca evimizde televizyon hep kilitli kaldı.
Adile Teyze ile Uykudan Önce.
Televizyon deyince aklıma ilk gelen şey, Adile Naşit ve “Uykudan Önce” programıdır. O programı izlemeden uyumayı kesinlikle reddederdim. Kıs kıs gülen Değerli adındaki köpeği ya da Atom Karınca’yı…